کد مطلب:279272 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
احترام هنگام شنیدن نام امام زمان
ششم برخاستن از برای تعظیم «هنگام» شنیدن اسم مبارك آن حضرت خصوص اگر اسم مبارك قائم علیه السلام باشد چنانچه سیرت تمام اصناف امامیه كثرهم الله تعالی بر آن مستقر شده در جمیع بلاد از عرب و عجم و ترك و هند و دیلم، و این خود كاشف باشد از وجود مأخذ و اصلی برای این عمل اگر چه تاكنون به نظر نرسیده و لكن از چند نفر از علما و اهل اطلاع مسموع شده كه ایشان دیدند خبر در این باب بعضی از علما نقل كرده كه این مطلب را سؤال كردند از عالم متبحر جلیل سید عبدالله سبط محدث جزایری و آن مرحوم در بعضی از تصانیف خود جواب دادند كه خبری دیدند كه مضمون آن این است روزی در مجلس حضرت صادق علیه السلام اسم مبارك آن جناب برده شد پس حضرت به جهت تعظیم و احترام آن برخاست. فقیر گوید: كه این بود كلام شیخ ما در «نجم ثاقب» لكن عالم محدث جلیل و فاضل ماهر متبحر نبیل سیدنا لاجل آقا سید حسن موسی كاظمی «ادام الله بقاء در «تكمله امل الامل» فرموده آنچه كه حاصلش این است: یكی از علماء امامیه عبدالرضا ابن محمد كه از اولاد متوكل است كتابی نوشته در وفات حضرت امام رضا علیه السلام موسوم به «تاجیج نیران الاحزان فی وفات سلطان خراسان» و از متفردات آن كتاب این است كه فرموده روایت شده كه دعبل خزاعی وقتی كه انشاء كرد قصیده تائیه خود را برای حضرت رضا علیه السلام چون رسید به این شعر: «خروج امام لامحاله خارج یقوم علی اسم الله بالبركات». حضرت امام رضا علیه السلام برخاست و بر روی پاهای مبارك خود ایستاد و سرنازنین خود را خم كرد به سوی زمین پس از آنكه كف دست راست خود را بر سرگذاشته بود و گفت: «اللهم عجل فرجه و مخرجه وانصرنا به نصرا عزیزا،انتهی».